23/10/2010
FACEBOOK’u SEVEMEDIM…
Yazilarima kaldigim yerden devam ediyorum.
Ara verince soguyor insan. Bu aralar blog olusturma isine kafami taktim. Bir taraftan da fotograf makinasini ogrenmeye calisiyorum. Yazilarimi resimler ile destekleyerek yazmak istiyorum. Blog olusturabilirsem sadece bana ait seyler olacak.
Resimleri iletebilmek icin mail yeterli olmuyor. Aslinda gonderdigim topu topu iki resim ama makinanin ozelligi nedeni ile oldukca yer kaplayan resimler. Bir turlu iletemedim. Blogumu da henuz olusturamadigim icin Kaan’dan oneri geldi facebook’a ekleyelim diye. Boylece ilk gunku gibi kullanilmamis facebook’uma islerlik kazandirmis olduk. Baslangicta eklemelerim sonrasi ziyaretcileri takip etmek, yorumlarini almak heyecan verici idi. Ama sonrasinda ben yazi ve resimler ile desteklemeyince heyecani gitti. Bundan sonra sizlere yazilarimi eskisi gibi mail ile gondermeye devam edecegim. Cunku benim eski halim gibi evde bilgisayara vakit ayiramayanlar ne olursa olsun bu sekilde devam etmemi istediler. Kendilerini anliyor ve devam edecegimi bildiriyorum. Ama tabiki resim gonderemiyecegim. Belki resimleri kucultebilirsem gonderebilirim ancak ziplesem de gonderemedim. Fotograf makinasinda degisiklik yapmam gerekecek. Bakacagim.
Baslik ile dunyada cigir acmis bu sosyal paylasim sitesine haksizlik yapmak istemem. Bence de buyuk devrim. Biliyorsunuz su gunlerde filmi bile yapildi. Belki Turkiye’de gosterilmeye bile baslanmistir. Hakikatten onemli bir yaraticilik ornegi. Ancak ben sevemedim.Facebook’u neden sevemedigime gelince. Bir kere benim anladigim veya bugune degin alisageldigim sohbet ortaminin zevki yok. Biri birsey yapiyor. Izleyenler ise sadece begendik tusuna basiyor. Benim iletisim tarzimda ise cok begendim veya begenmedim der uzerine de guzel bir sohbet acilir. Tabiki konulan yazilarda’ forward benzeri emek harcanmamis yazilar olunca, izleyiciler de fazla emek harcamadan cevap verebiliyorlar. Hersey emeksiz. Ekle gitsin kulturu.
Ayrica sectigim kisiler ile gorusmek isterim. Arkadasimin arkadasi oldugu icin burnumun dibine sokulan kisiler ile gorusmek istemem. Ornegin dun sayfamda benim hayatta selam bile vermeyecegim tanimadigim bir kisi vardi. Baktim arkadasimin arkadasi imis. Attim gitti. Facebook tam anlami ile forward coplugu haline gelmis. Bence en iyi tarafi gormek isteyipte uzun zamandir goremedigin kisileri gorebilme firsati. Ama benim gibi iletisimde olmak istedikleri ile zaten iletisimde olan kisiler icin hic uygun degi. Bence teenager isi.
Ama resimler nedeni ile facebook’a simdilik devam. Ben yazilarimi epeyce emek harcayarak yazdigim icin sizlerden de mumkun oldugunca iyi – kotu onemli degil begendik yorumunun disinda bir iki cumle beklerim.
Bu aralar blogumu yavas yavas ortaya cikartiyorum. www.neseylegezerken.blogspot.com
Vaktiniz olursa bir bakin bakalim nasil olmus. Bir de anket ekledim. Cevap verirseniz sevinirim.
Benim gibi, bu dunyalarin cok disinda biri icin idare eder, ancak sanirim bloglarin en basitidir. Onerileriniz varsa daha da memnun olurum.Desteginiz ile gelismesini umut ediyorum.
Sevgilerimle,
No comments:
Post a Comment